Retro :: Puszek z łabędziego puchu

TWARZ O CERZE Z AKSAMITU

Podstawą każdego maquillage'u jest krem i puder.

Zależnie od charakteru cery wybiera pani krem tłusty, suchy, lub odżywczy. Każdy jednak krem przed użyciem trzeba rozetrzeć w zagłębieniu lewej ręki, dopóki nie stanie się prawie płynny. W ten sposób, nakładając go na twarz, unikamy wszelkiego tarcia. Dobre rozpostarcie kremu ma ogromne znaczenie. Jest rzeczą zupełnie zbyteczną nakładanie dużych ilości. Najcieńsza warstewka wystarczy w zupełności, o ile dobrze wnika w skórę, dlatego też staramy się unikać kremów gęstych i ciężkich.

Drugiem stadjum maquillage'u jest nakładanie pudru.

Jeżeli chodzi o wybór pudru, to twierdzimy kategorycznie, że musi być w najlepszym gatunku.

Pierwszą zasadą dobrego pudrowania jest posługiwanie się puszkiem z łabędziego puchu lub też z delikatnej nieprasowanej waty. Należy pudrować twarz bez wywierania najmniejszego nacisku. Niedościgłem marzeniem byłoby używanie specjalnego rozpylacza, który otula twarz mgiełką pudru bez dotyku puszku.

Twarz jest równomiernie nadpudrowana bez smug, a cera nabiera matowości aksamitu.

Moja Przyjaciółka, nr 14, 1934.

***

Ciekawe jak z higieną takiego łabędziego puchu, czy dało się go normalnie myć wodą? „Niedościgłe marzenie” w postaci „specjalnego rozpylacza” jest dzisiaj realne, ale poza pudrami rozświetlającymi, jakoś nikt nie produkuje pudrów matujących czy utrwalających z atomizerem. Podkłady w sprayu też jakoś niespecjalnie się przyjęły.

Czym nakładacie puder? Gąbką, puszkiem czy pędzlem?
Wolicie pudry prasowane czy sypkie?