Makijaż :: Podkład? Ja pani doradzę!

Śmiem twierdzić, że tak, jak w reklamie, którą pokazywałam wczoraj, dziewięć na dziesięć mieszkanek naszej pięknej krainy stosuje źle dobrany podkład. Powody są różne – specyficzny (bez)gust, przyzwyczajenie, kiepski wybór odcieni, brak fachowego doradztwa. 

Jestem bladziochem, ale na pewno nie jestem najjaśniejszą osobą w tym kraju. Podejrzewam, że gdyby Polkom zmyć źle dobrane podkłady to okazałoby się, że moja skóra ma raczej przeciętny odcień. Kupienie podkładu było jednak zawsze dla mnie dość trudne, bo nie chciałam iść na kompromis i paradować z pomarańczową twarzą. Na szczęście ostatnio coś się na rynku ruszyło, choć nadal nie jest idealnie. O ile jestem skłonna kupić podkład drogeryjny ryzykując, że kolor może być nietrafiony, to nauczona paroma wpadkami w przypadku marek selektywnych nie daję już sobie niczego wcisnąć i proszę o próbkę. Jeśli już mam wydać kupę kasy na smarowidło, to muszę mieć pewność, że będzie wyglądać dobrze.

Wiem, jakie odcienie potencjalnie mogą się u mnie sprawdzić, nie daję sobie opchnąć byle czego. Co jednak mają zrobić osoby mało zorientowane, na przykład zaczynające przygodę z makijażem, zagubione wśród perfumeryjnych i drogeryjnych półek, zaatakowane przez nachalną konsultantkę, może niekoniecznie pełną złej woli, ale po prostu niezbyt fachową? A jest niezbyt dobrze, na dowód czego przytoczę trzy sytuacje, które spotkały mnie przy okazji obczajania nowych podkładów.

Wszystkie zaczynają się tak samo: 

W sieciowej perfumerii oglądałam podkłady, po chwili podeszła ekspedientka/konsultantka/makeup artist, czy kto tam jeszcze.

1

– Szuka pani podkładu? – zaszczebiotała słodko nieco przesmażona ekspedientka. – Ja pani doradzę!

– Tak, tylko potrzebuję czegoś... – odpowiedziałam, zawieszając głos, bo już widziałam, że sięga po tester pełen czegoś w kolorze bursztynu. – Oj, to zdecydowanie nie będzie dobry kolor.

– Zobaczy pani, dobry będzie!

– Nie, nie będzie...

– Ale przecież to pani ładnie buzię ociepli! – odpowiedziała pani z pełnym przekonaniem, trzepocząc rzęsami oklejonymi tuszem jak parapety krakowskich kamienic wiadomo czym. (Nie żebym była złośliwa, po prostu bardzo rzucało się to w oczy.)

– Nie chcę niczego ocieplać...

– Lato idzie! – dorzuciła specjalistka, jakby to miało mnie przekonać.

– Ale ja chcę po prostu dobrze dobrać kolor, żeby podkładu nie było widać – odpowiedziałam.

– To po co pani podkład?

Tak... W sumie nie wiem, może trzeba było jej wytłumaczyć?

2

Kupowałam lakier do paznokci, ale postanowiłam przyjrzeć się jeszcze podkładom, bo rozważałam zakup czegoś na specjalne okazje (czytaj dni, kiedy chcę się czuć luksusowo i wyjątkowo). Ekspedientce wytłumaczyłam, że szukam odcienia bardzo jasnego, bo zawsze mam problem z doborem, wiele odcieni jest dla mnie za ciemnych i pomarańczowych, odcina się od szyi i wygląda nienaturalnie. Pani pokiwała głową ze zrozumieniem, po czym zaczęła szukać faktycznie jasnych odcieni. W końcu wybrałyśmy dwa, które wydawały się sensowe. Ekspedientka cały czas trajkotała, jakie to cuda w szklanych butelkach siedzą i jaka będę zadowolona i że w ogóle moje życie zmieni się na lepsze. Grzecznie poprosiłam o próbki, żebym mogła przetestować oba podkłady i przyjrzeć się im w każdym świetle. Pani odrzekła, że oczywiście, przygotuje "próbeczki", a ja mam sobie podejść do kasy i tam mnie koleżanka skasuje (zawsze, kiedy słyszę "skasuje" mam przed oczami wielki spychacz lub walec drogowy...). No więc koleżanka mnie kasuje (bezboleśnie), po chwili podchodzi konsultantka, z którą wcześniej rozmawiałam i kładzie przede mną dwa przezroczyste słoiczki z czymś ciemnym i pomarańczowym w środku.

– Przepraszam, ale to chyba nie te odcienie... – powiedziałam lekko zdziwiona, ale jeszcze wierząc, że zaszła po prostu jakaś pomyłka. 

– A tak, tak, bo z tamtych się testerki skończyły, ale niech pani sobie te w domku popróbuje.
???

3

– Szuka pani pokładu? – zagaiła ekspedientka.

Nie, macam podkłady, szukając dętki do roweru...

– Rozglądam się za czymś o lżejszej konsystencji. – odpowiedziałam.

– Hmmm – długa pauza i wyraźne skupienie na twarzy mojej doradczyni – Może ten! – odparła triumfalnie, wskazując na trwały podkład znany z mocnego krycia.

– Yyyy – trochę mnie zatkało – ale to przecież ciężki i kryjący podkład, szukam czegoś lżejszego. 

– Ale on ma świetne krycie! – odpowiedziała ekspedientka.

– Tak, ale szukam czegoś o lekkiej konsystencji. Poza tym nie potrzebuję mocnego krycia. – Wierzcie mi, że moja cera wyglądała wtedy naprawdę super.

Tutaj pani ekspedientka na moment zamilkła, zlustrowała moją twarz i powiedziała z przekąsem:

– No nie wiem...

PS. Jeśli któraś z tych trzech pań to czyta, w co jednak wątpię, to serdecznie pozdrawiam.

Podziel się!